دل ما خورده گره بر ورق دفتر عشق            درس ها یاد گرفـتیم از این منبر عشق
کسب تکلیف نمودیم اگر از در عشق            عشقمان بوده بمانیم فقط محضر عشق

عشق با عاشق دلدادۀ تو هـمزاد است
آری آری به خدا عشق همه سجّاد است

مـرد شبهـای مـناجـات علی بن حسین            ای بـرآوردۀ حـاجـات عـلی بن حسین
نـوۀ مـادر سـادات عـلـی بـن حـسـیـن            ذکر ما در همه اوقات علی بن حسین

ای به قـربـان تو و سفـرۀ با اکـرامت
ای علی بن حسین بی علی میخوامت

شده شب شیـفـتۀ طرز دعـاخـوانی تو            اثـر خـوف خـدا هـست به پـیـشانی تو
و زمیـن تـشنـه لب گـونـۀ بـارانـی تو            عزّت ماست همان یک رگ ایرانی تو

ای مسیحای همه هُرم تبت راعشق است
پسر بانوی ایران نسبت را عشق است

تو چه سوزی و چه حالی به عبادت داری            زینت سجده؛ به سجـاده ارادت داری
به روی شانۀ خود شال سیادت داری            گفتنی نیست چه اندازه رشادت داری

مصلحت بود که شمـشیر نگـیـری آقا
ورنـه انــدازۀ عـبــاس دلــیـــری آقــا

قـسـمـتـت بـود پـیـام آور قـرآن بـاشی            دور از معـرکه و ورطۀ میـدان باشی
با صحیفه همۀ عمر رجزخوان باشی            سال ها گـریه کـن داغ شهـیدان بـاشی

کـربـلا بـود ولی شـام امـانـت را برد
خــنـده‌هـای سـر بـازار دلـت را آزرد